تولید رزین اپوکسی

بیشتر رزین‌های اپوکسی رایج از واکنش بین اپی کلروهیدرین (ECH) و بیسفنول-A (BPA) تولید می‌شوند.

هر چند که دومی ممکن است با مواد خام دیگری (مانند گلیکول‌های آلیفاتیک، فنل و اوکرزول نوولاک) برای تولید رزین‌های ویژه جایگزین شود.

رزین های اپوکسی – فرآیند تولید رزین های اپوکسی

رزین های اپوکسی به دو صورت ساخته می شوند.

یا از طریق واکنش با خود (هموپلیمریزاسیون کاتالیزوری). یا از طریق واکنش با یک سخت کننده رخ می دهد. دومی نیز نوع رایج تر است.

در صنعت، معمولاً یک واکنش بین دو جزء اپی کلروهیدرین و بیسفنول A ایجاد می‌شود. در فرآیند تولید، مقررات ایمنی افزایش یافته، باید رعایت شود. این نیاز به دلیل خواص واکنش دهنده های مربوطه است.

رزین های اپوکسی در دوحالت تولید می شود

رزین های اپوکسی را می توان در دو حالت مایع یا جامد به دست آورد. این دو فرآیند مشابه هستند.

ابتدا ECH و BPA در یک راکتور شارژ می شوند. محلول 20-40 درصد سود سوزآور به ظرف واکنش اضافه می شود و محلول به نقطه جوش رسیده است. پس از تبخیر ECH واکنش نداده، دو فاز با افزودن یک حلال بی اثر مانند متیلیزوبوتیل کتون (MIBK) از هم جدا می شوند.

سپس رزین با آب شسته می‌شود و حلال با تقطیر خلاء حذف می‌شود. تولیدکنندگان افزودنی‌های خاصی را اضافه می‌کنند تا فرمولی ایجاد کنند که بسته به کاربرد خاصی، ویژگی‌های خاصی مانند انعطاف‌پذیری، ویسکوزیته، رنگ، چسبندگی و سخت‌شدن سریع‌تر را به ارمغان می‌آورد.

برای تبدیل رزین های اپوکسی به ماده ای سخت، غیر قابل ذوب و سفت، لازم است رزین با هاردنر عمل آوری شود. رزین های اپوکسی بسته به انتخاب عامل پخت، عملاً در هر دمایی از 5 تا 150 درجه سانتیگراد می توانند پخت شوند. آمین های اولیه و ثانویه به طور گسترده ای برای پخت رزین های اپوکسی استفاده می شوند.