رزین اکریلیک یک ماده پلاستیکی ترموپلاستیک یا ترموست است. که معمولاً از اسید اکریلیک، متاکریلیک اسید و مونومرهای آکریلات مانند بوتیل آکریلات و مونومرهای متاکریلات مانند متیل متاکریلات به دست می آید.
اکریلیک های ترموپلاستیک گروهی از رزین های اکریلیک را مشخص می کنند. که معمولاً دارای وزن مولکولی بالا و دمای انتقال شیشه ای بالا هستند که قابلیت خشک شدن لاک را نشان می دهند.
رزینهای اکریلیک که برای استفاده در سیستمهای دو جزئی برای اتصال عرضی با ایزوسیانات طراحی شدهاند، پلیال نامیده میشوند. و با مونومرهایی از جمله مونومرهای هیدروکسی مانند هیدروکسی اتیل متاکریلات ساخته میشوند.
این رزین های اکریلیک در حامل های مایع مختلفی مانند حلال هیدروکربنی (اکریلیک های حلال یا انتخاب کننده اکریلیک حلال اکریلیک محلول) یا آب تولید می شوند که در این صورت به آنها امولسیون یا دیسپرسیون می گویند و به صورت مهره های 100 درصد جامد نیز ارائه می شوند.
رزین اکریلیک چگونه ساخته می شود؟
رزین های اکریلیک از مجموعه وسیعی از مونومرهای اکریلیک و استر متاکریلیک و سطح پایین مونومرهایی که گروه های عاملی دیگر دارند، سنتز می شوند.
رزینهای اکریلیک از آلکیلآکریلاتها و متاکریلاتها بهعنوان همپلیمر و همپلیمر ساخته میشوند. که گاهی با مونومرهای ترموپلاستیک دیگر ترکیب میشوند.
بیشتر فرآیندهای تجاری، واکنشهای اضافی از نوع رادیکال آزاد هستند که در دمای بالا در حضور یک آغازگر انجام میشوند. رزین های اکریلیک در سیستم های مبتنی بر حلال و به صورت امولسیون های آبی در دسترس هستند.
ویسکوزیته در هر دو سیستم را می توان به گونه ای طراحی کرد که با پیش آغشته سازی با محتوای کم رزین ساخته شده. از پارچه ها یا کاربردهای قالب گیری بالستیک الیاف یونیتاپ پیش آغشته شود.
خواص
با قرار گرفتن در معرض نور خورشید، حتی پس از گذشت چندین سال، زرد نمی شود. رزین های اکریلیک موادی هستند که وقتی به لاتکس اضافه می شوند خاصیت براقی، دوام مکانیکی آن (مثلاً مقاومت در برابر خراش) را افزایش می دهند. و براقیت را نسبت به رزین های فقط وینیل بهبود می بخشند.
رزین های اکریلیک برای پایداری خوب در اشعه ماوراء بنفش و اکسیداتیو شناخته شده اند. ضخیم کننده ها معمولا در امولسیون های اکریلیک استفاده می شوند. با انتخاب مناسب ضخیم کننده می توان خواص رئولوژیکی را برای محتوای کم رزین بهینه کرد.
از موارد دیگر رزین های اکریلیک دارای شفافیت و دوام عالی هستند. و در طیف وسیعی از کاربردها از اقلام مصرفی مانند لنزها تا محصولات صنعتی مانند مواد قالب گیری، پوشش ها و چسب ها استفاده می شوند.
کاربرد رزین اکرلیک
کاربرد اصلی آن ها در پوشش ها به عنوان چسباننده اولیه با کاربردهای نهایی در بازارهای معماری و خودرو است.
مقررات زیست محیطی برای کاهش محتویات آلی فرار (VOCs) منجر به معرفی فرمولاسیون های رزین با محتوای حلال کمتر، وزن مولکولی متوسط کمتر و عملکرد بالاتر شده است.
برای تولید رزینهای با وزن مولکولی متوسط، از پلیمریزاسیون آکریلاتها در دمای بالا (بالاتر از 373 کلوین) به جای پلیمریزاسیون سنتی در دمای پایین استفاده شده است.
آغازگرهای پراکسید یا نیتریل به طور گسترده ای برای شروع پلیمریزاسیون در دمای بالا استفاده شده است. غلظت های پایین آغازگرهای حرارتی معمولاً در پلیمریزاسیون رادیکال آزاد استفاده می شود.
با این حال، آغازگرهای حرارتی نسبتاً گران هستند و آغازگرهای باقیمانده (واکنشنخورده) در محصولات رزینی نهایی باعث ایجاد رنگهای نامطلوب میشوند.
مزایای به عنوان یک عنصر در رنگ
رزین اکریلیک یک عنصر رایج در رنگ لاتکس (“رنگ امولسیون”) است.
رنگهای لاتکس با نسبت بیشتری از رزین اکریلیک در مقایسه با رنگهای دارای وینیل، محافظت بهتری در برابر لکه، مقاومت در برابر آب بیشتر، چسبندگی بهتر، مقاومت بیشتر در برابر ترکخوردگی و تاول زدن و مقاومت در برابر پاککنندههای قلیایی دارند.
رزین اکریلیک بسیار مقاوم در برابر آب و هوا در نظر گرفته می شود. و برای کاربردهای بیرونی مناسب است. در فرم جامد، رزین اکریلیک می تواند چندین دهه دوام بیاورد.