نانوذرات در مصالح ساختمانی و سایر کاربردها

مقاله نانوذرات در مصالح ساختمانی و سایر کاربردها

نانوذرات در مصالح ساختمانی و صنایع ساخت و ساز و سایر کاربردها و پیامدهای استفاده از نانوذرات. همراه ما باشید…

نانوذرات به عنوان ذرات بسیار ریز با قطر بین 1 تا 100 نانومتر تعریف می شوند. در دهه های اخیر تحقیقات علمی گسترده ای در مورد کاربردهای مختلف نانوذرات در ساخت و ساز، الکترونیک، ساخت، لوازم آرایشی و پزشکی انجام شده است.

مزایای استفاده از نانوذرات در ساخت و ساز بسیار زیاد است. و خواص فیزیکی و شیمیایی خارق العاده ای را برای مصالح ساختمانی اصلاح شده نوید می دهد. در میان انواع مختلف نانوذرات، دی اکسید تیتانیوم، نانولوله های کربنی، سیلیس، مس، خاک رس و اکسید آلومینیوم پرمصرف ترین نانوذرات در بخش ساخت و ساز هستند.

نانوذرات در صنعت مصالح ساختمانی – مقدمه

در این مقاله، تمرکز بر روی کاربردهای فعلی نانوذرات در بتن معمولی، بتن آسفالتی و آجر و همچنین سایر مصالح ساختمانی است.

مصالح ساختمانی مدرن برای زیرساخت ها و سازه های عمرانی شامل بتن، فولاد، آجر و الوار می باشد.

با توجه به اینکه الوار یک محصول طبیعی است که به زمان نیاز دارد و به دلیل خواص مواد آن محدود است، رایج ترین انتخاب ها برای پروژه های بزرگ مقیاس بتن و فولاد است.

فولاد را می توان در حجم زیاد، مطابق با مشخصات طراحی ساخت اما پردازش آن گران است. مکمل فولاد، بتن است که می تواند به صورت انبوه نیز تولید شود. استفاده از آن ارزان تر از فولاد است. و از نظر فشاری قوی است. با این حال، این مواد بدون نقص نیستند. بتن مسلح و فولاد اکسپوز باید گالوانیزه، رنگ آمیزی یا دارای سیستم حفاظت کاتدی برای جلوگیری از اکسیداسیون و محافظت از یکپارچگی ساختاری مواد باشند.

مواد سیمانی تکمیلی به طور کلی در ساخت بتن به عنوان جایگزینی برای کلینکر گران تر و افزودنی های شیمیایی برای کاربردهای خاص برای افزایش خواص بتن اضافه می شوند. این اقدامات پیشگیرانه هزینه فولاد و بتن را افزایش می دهد. به ویژه اگر مقدار زیادی مواد برای پروژه مورد نیاز باشد. میزان مواد مصرفی برای پروژه های ساختمانی در سراسر جهان مواد طبیعی را فرسوده می کند. و از آنجایی که این مواد قابل بازیافت نیستند. چنین استفاده ای ناپایدار است.

اینها مسائلی هستند که باید در هنگام انتخاب مواد برای پروژه ها در نظر گرفته شوند. که از ایده هزینه یابی کل چرخه عمر در تلاش برای ترویج توسعه پایدار و کاهش هدر رفت مواد در کل عمر سازه ناشی می شود. استفاده از فناوری نانو در صنعت ساخت و ساز می تواند بسیاری از این عوارض را حل کند. و سازماندهی و شرایط برخی فرآیندهای ساخت و ساز را تغییر دهد. با ترکیب نانوذرات و مصالح ساختمانی سنتی، می‌توان به خواص استثنایی برای ساخت سیستم‌های با دهانه بلند و بسیار بلند دست یافت.

مزایای استفاده از نانو ذرات در ساخت و ساز و مصالح ساختمانی

نانوذرات همانطور که در ساخت و ساز مشاهده می شود. در سایر صنایع پذیرفته شده منعکس می شود. و باعث رشد تقاضا و مقدار تولید با نرخ گزافی می شود.

هدف از این مطالعه، تجزیه و تحلیل استفاده از نانوذرات در صنعت ساخت و ساز برای نشان دادن مزایای کاربردهای نانوذرات و پرداختن به اثرات کوتاه مدت و بلندمدت نانوذرات بر محیط زیست و سلامت انسان در جهان کوچک صنعت بود.

یافته ها را می توان تعمیم داد. مزایای استفاده از نانوذرات از طریق کاربردهای خاص در مواد رایج، به ویژه در بتن معمولی، بتن آسفالت، آجر، الوار و فولاد نشان داده شده است.

علاوه بر این، این مقاله به مزایای بالقوه و موانع ایمنی برای استفاده از نانومواد، با در نظر گرفتن زمینه‌های کلیدی دانش مرتبط با قرار گرفتن در معرض نانوذرات که ممکن است پیامدهایی برای سلامتی و ایمنی محیطی داشته باشد، می‌پردازد.

حوزه نانوتکنولوژی در مقایسه با صنایع تثبیت شده نسبتاً جوان تلقی می شود، بنابراین زمان تحقیق و تحلیل ریسک محدود می شود. با این وجود، مهم است که تحقیقات و مقررات مقدم بر پذیرش گسترده ذرات بالقوه مضر برای کاهش خطرات ناروا باشد.

روش ها

این مقاله تلاش می‌کند تا به طور جامع تحقیقات مربوط به استفاده از نانومواد در مصالح ساختمانی را بررسی کند. و زمینه‌های مطالعاتی بیشتری را که برای پذیرش صنعت در مقیاس وسیع مورد نیاز است، شناسایی کند.

ادبیات برای بررسی بر اساس خلاصه کردن وضعیت فعلی تحقیقات نانوتکنولوژی و در عین حال برجسته کردن زمینه های کلیدی برای تحقیقات آینده انتخاب شده است. ادبیات بررسی شده از مجلات معتبر، کتاب های درسی و نشریات دولتی تهیه شده است.

توجه ویژه ای به تحقیقات در مورد اثرات زیست محیطی و سلامت انسان، بازیافت نانومواد ضایعاتی و دیگر مسائل بالقوه ای که مانع پذیرش صنعت از فناوری نانو در مصالح ساختمانی می شود، شده است.

کاربرد نانوذرات در مصالح ساختمانی

بتن

بتن سال هاست که به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. اجزای اولیه بتن مورد استفاده در ساخت و سازهای مدرن شامل چسب های پایه سیمان پرتلند، آب و سنگدانه های درشت و ریز می باشد.

بایندرها از آسیاب کلینکر پورتلند همراه با کمی سولفات کلسیم ساخته می شوند. و همچنین می توانند حاوی پودرهای معدنی ریز مانند پوزولان (معمولاً خاکستر آتشفشانی)، سنگ آهک، سرباره کوره بلند دانه بندی شده و خاکستر بادی (معمولاً از نیروگاه های زغال سنگ سوز) باشند. برای اصلاح خواص بتن برای کاربردهای خاص، افزودنی‌های شیمیایی، مانند عوامل جذب کننده هوا و فوق روان‌کننده‌ها، در مقادیر کم اضافه می‌شوند.

توسعه این تغییرات در قرارداد مهم است. زیرا دوام و قابلیت سرویس دهی سازه ها و سطوح بتنی به طور مداوم تحت شرایط آب و هوایی مختلف آزمایش می شود. دوام بتن به رابط های اتصال بین حفره ها، سنگدانه ها و خمیر سیمان بستگی دارد. بنابراین، نانومواد با خواصی مانند دوام و استحکام، در تولید بتن از اهمیت خاصی برخوردار هستند.

در بتن معمولی، سیلیس (SiO2) به عنوان بخشی از یک مخلوط استاندارد وجود دارد. با این حال، در مطالعات اخیر، مشخص شد که استفاده از نانو سیلیس (NS) در بتن و خمیر سیمان، بسته‌بندی ذرات را در هر دو ماده بهبود می‌بخشد . NS به عنوان یک نانوپرکننده برای ذرات هیدرات سیلیکات کلسیم (Ca-Si-H) در سیمان عمل می کند. و به عنوان یک عامل اتصال قوی عمل می کند.

و در نتیجه انسجام بین سیمان و سنگدانه را افزایش می دهد. سرعت هیدراتاسیون سیمان نیز افزایش یافته است که به طور موثر زمان گیرش، دوره خواب را کاهش می دهد و استحکام اولیه را افزایش می دهد. نانو سیلیس همچنین تخلخل بتن را کاهش می دهد. و توانایی آب و سایر عناصر را برای نفوذ به بتن کاهش می دهد که از پتانسیل تخریب بتن جلوگیری می کند.

شکل ذیل، زیر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) یک خمیر سیمان ساده و یک خمیر سیمان اصلاح شده با نانو سیلیس را نشان می دهد.

میکروگراف SEM خمیر سیمان ساده (A) و نانو سیلیس اصلاح شده (B)

یکی دیگر از نانوذرات مورد استفاده در بتن، نانو تیتانیا (TiO2) است. که به دلیل خواص ضد خوردگی، پایداری و فوتوکاتالیستی آن به وفور تولید شده است. فعالیت فوتوکاتالیستی TiO2 به دلیل سطح بالای ذرات است.

بنابراین، هنگامی که به بتن اضافه می شود، بتن خود تمیز شونده، خود ضد عفونی کننده و پاکسازی آلودگی محیطی می شود. در حضور نور، TiO2 آلاینده های آلی و خاک روی سطح بتن را به آب بی ضرر و CO2 تجزیه می کند. سپس محصولات حاصل از واکنش کاتالیزوری با شستشوی ساده یا باران به راحتی حذف می شوند.

در حال حاضر، نانولوله‌های کربنی (CNT) به دلیل سطح بالای نانولوله‌های کربنی و خواص مکانیکی فوق‌العاده به عنوان یک نانوپرکننده در بتن گنجانده می‌شوند. کنستا گدوتوس و همکاران. از طریق میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ثابت کرد که فضاهای منفذی در بتن را می توان به طور موثرتری با CNT ها پر کرد.

افزودن نانولوله های کربنی به بتن می تواند بتن را نسبت به نمک و آب غیر قابل نفوذ کند، بنابراین به طور قابل توجهی خواص دوام بتن را افزایش می دهد.

بتن آسفالت

بتن آسفالت (آسفالت) یک ماده کامپوزیتی است که برای پوشش سطح جاده ها، مسیرهای عبور و مرور و باند فرودگاه استفاده می شود.

توانایی آن در تحمل حجم بالای بار ترافیکی به عنوان پوشش سطحی برای فونداسیون جاده، آسفالت را به یک مصالح ساختمانی با ارزش تبدیل می کند. با این حال، بدون محدودیت نیست. در حال حاضر، برآوردن الزامات طراحی برای دماهای شدید دشوار است.

مقاومت آسفالت در برابر دماهای بالا و پایین ضعیف است که منجر به ذوب یا ترک خوردن آسفالت می شود. با این حال، برای در نظر گرفتن دماهای شدید، اصلاح ویژگی‌های شکل‌پذیری و کشسانی مواد آسفالت را می‌توان با افزودن نانوذرات با محبوب‌ترین اصلاح‌کننده‌ها شامل استایرن-بوتادین-استایرن (SBS)، استایرن-بوتادین-لاستیک (SBR) تغییر داد.

خوشبختانه، لیست اصلاح کننده ها به موارد ذکر شده در بالا محدود نمی شود. نانو اکسید آلومینیوم (Al2O3) در سیمان آسفالت آزمایش شده است. تا تاثیر اصلاح کننده بر روی خواص سیمان آسفالت بررسی شود. گنجاندن 5 درصد از Al2O3 در طرح مخلوط آسفالت مقاومت قوی در برابر دماهای بالا نشان داد.

این نوع اصلاح کننده جایگزین دیگری برای لیست اصلاح کننده هایی که در حال حاضر برای آسفالت استفاده می شود ارائه می دهد. با توجه به اینکه این نانوذرات و سایر نانوذرات به‌عنوان اصلاح‌کننده آسفالت عمل می‌کنند، تصور می‌شود که ادغام نانوذرات در آسفالت، کارایی مواد را تا حد زیادی بهبود بخشیده است.

آسیب رطوبت اخیراً یکی از معضلات بزرگ در روسازی های آسفالتی بوده و به عنوان یک معضل بزرگ در سراسر جهان تلقی می شود. ممکن است به دلیل نفوذ آب در سازه روسازی باعث خرابی لایه های آسفالت مخلوط داغ شود. این می تواند باعث از دست دادن سفتی، دوام و استحکام شود.

در یک مطالعه، اثر خاک زایکویل به عنوان یک عامل ضد نوار برای بررسی خواص بتن آسفالتی هنگام تهیه با خاک زایکو مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان‌دهنده افزایش عمر خستگی ناشی از افزایش پرکننده و کاهش حفره‌های هوا در مخلوط آسفالتی به دلیل پوشش سنگدانه‌های زیکویل است. علاوه بر این، نتایج تراکم بهتر مخلوط آسفالتی به دلیل اصلاح سطح سنگدانه به دست می آید.

آجر

آجر سال هاست که به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. ترکیب فعلی آجرها از 50 درصد خاک رس تشکیل شده است. اما بیش از 80 درصد خاک رس نیست. و بقیه آجر خاکی از ماسه و سایر مواد دانه ای تشکیل شده است.

با چسباندن این مواد به یکدیگر در دمای بالا، یک ماده با مقاومت فشاری خوب تشکیل می شود. که آجر خاکی را به یک مصالح ساختمانی خانگی استثنایی تبدیل می کند.

با این حال، آجرهای خاک موجود مقاومت فشاری خوبی از خود نشان نمی دهند. نیرومند و همکاران آزمایش‌های مقاومت فشاری را برای بررسی تأثیر نانو رس‌ها بر روی آجرهای خاکی انجام داد.

نانو رس ها به عنوان سیلیکات های معدنی لایه ای نانوذرات در نظر گرفته می شوند. و استفاده از نانوذرات مختلف در آجر به ترکیب شیمیایی آجر بستگی دارد. نتایج نشان می دهد که گنجاندن 5 درصد نانو رس می تواند مقاومت فشاری 4.8 برابر آجرهای رسی معمولی ایجاد کند. در طول عمر مواد آجری، اصلاح کننده نانو رس در مقایسه با آجرهای رسی معمولی به عنوان ماده پایدارتر غالب است.

استفانیدو و کارازو اثربخشی پوشش‌های محافظ مختلف را روی آجرها آزمایش کردند. و خواص فیزیکی هر محلول را مقایسه کردند. روغن بذر کتان، سیلان/سیلوکسان و آلکوسیلوکسان اصلاح شده با نانوذرات سیلیکا 1% تا 1.5% مورد آزمایش قرار گرفتند.

نتایج نشان می‌دهد که نانوذرات آلکوسیلوکسان و سیلیکا موثرترین راه برای محافظت از آجر هستند. آجرهای تصفیه شده مقاومت بالایی در برابر جذب آب و بهبود قابل توجهی از نظر دوام نشان می دهند.

ملات

چسب بین آجر و سایر مصالح ساختمانی بنایی نیز در سالهای اخیر ترکیب شیمیایی را تغییر داده است. چسب ملات مانند آجرهای سفالی دارای خواص نفوذ پذیری مشابهی است. و امکان تبخیر سریع رطوبت از مواد را فراهم می کند. با این حال، آبی که در داخل بایندر نفوذ می کند می تواند باعث از بین رفتن مواد شود. و در نتیجه استحکام کامپوزیت بایندر کاهش یابد.

اگر اجازه داده شود این چسب تجزیه شود، مواد آجری اطراف به زودی به دنبال آن خواهند آمد. بنابراین برای اینکه بتوان از ملات در مناطق پر آب استفاده کرد، لازم است ملات با روغن های آلی یا مواد افزودنی روغن/موم پوشانده شود.

با این حال، امروزه، نانو رس ها به عنوان یک پوشش اپوکسی به عنوان بخشی از ابتکار عمل پایدار برای صرفه جویی در انرژی، از جمله انرژی های تجسم یافته مورد استفاده برای تعمیر/جایگزینی مواد استفاده می شوند.

از طریق آزمایش‌های آزمایشی گسترده، نتایج افزایش زبری سطح و کاهش انرژی آزاد سطح را نشان داد. علاوه بر این، با ترکیب نانو ذرات سیلیس، محلول بازده و نفوذپذیری بالاتری به دست آمد.

الوار

الوار یک مصالح ساختمانی طبیعی است. که مزایای زیادی دارد و عملکرد عالی دارد. این یک مصالح ساختمانی پایدار است که دی اکسید کربن را ذخیره می کند. برای تولید به انرژی کمتری نیاز دارد و قابل تجدید است.

مقرون به صرفه است در مقایسه با سایر انتخاب های مصالح ساختمانی، استحکام و عملکرد حرارتی را ارائه می دهد. و به طراحان اجازه می دهد تا سازه های چوبی بادوام، مقاوم در برابر آتش و قوی را به دلیل عملکرد قابل پیش بینی و ماهیت قابل اندازه گیری مصالح ایجاد کنند.

با این حال، الوار نسبتا به حملات بیولوژیکی حساس است. بنابراین، پوشش ها برای افزایش ویژگی های سطح، بهبود دوام و محافظت از ساختار داخلی مواد ضروری هستند. اخیراً، نانوذرات آلومینا و سیلیس (SiO2) با پلیمرهای آبگریز برای ایجاد پوشش چوبی ترکیب شده اند. این پوشش یک لایه نامرئی است. که بر روی سطح چوب با خواص دافع آب، روغن، خاک، جلبک و گرد و غبار برجسته تشکیل شده است.

پوشش بیشتر محافظت UV را فراهم می کند و کیفیت سطح را حفظ می کند.

یکی از تولیدات چوب تخته فیبر با چگالی متوسط (MDF) است که یک محصول چوبی مهندسی شده است. که از یک رزین مصنوعی ترکیب شده با الیاف سلولزی لینگو ریز که تحت فشار و حرارت قرار می گیرد تا پانل ها را تشکیل دهد.

روش اتخاذ شده برای تشکیل پانل ها پرهزینه در نظر گرفته می شود، بنابراین کاهش زمان پرس باعث کاهش هزینه های تولید و افزایش ظرفیت تولید می شود. بررسی اثر نانو اکسید آلومینیوم (Al2O3) بر فرآیند انتقال حرارت MDF در حین پرس گرم. داده‌های به‌دست‌آمده نشان‌دهنده بهبود خواص مکانیکی و فیزیکی پانل‌های MDF به دلیل افزایش انتقال حرارت است. که به پخت اوره فرمالدئید (UF) در سراسر حصیر کمک می‌کند.

پتانسیل دی اکسید تیتانیوم (TiO2) را به دلیل نور فعال بودن آن در زیر اشعه ماوراء بنفش به عنوان یک بیوسید و استفاده ضد قارچی و ضد باکتریایی آن بر روی سطوح چوب مورد مطالعه قرار داد.

نتایج نشان می‌دهد که تیمار نانو به طور متوسطی از رشد هیف‌های آسپرژیلوس نیجر و وسعت کندی‌های جوانه‌زده روی سطوح چوبی جلوگیری می‌کند. با این حال، نتیجه گیری شد که مطالعات بیشتری برای تجزیه و تحلیل کارایی TiO2 و نانوذرات فلزی برای مهار رشد قارچ مورد نیاز است.

فولاد

محصولات فولادی به دلیل ماهیت بادوام یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی در ساخت و ساز هستند.

داشتن بالاترین نسبت مقاومت به وزن در مقایسه با سایر مصالح ساختمانی. علاوه بر این، فولاد مقاوم در برابر آتش است. بنابراین، در هنگام آتش سوزی نمی سوزد و سوخت را تامین می کند. این ماده ساختمانی برجسته برای پایداری است. زیرا می توان آن را به طور مداوم بازیافت کرد.

زیرا این فرآیند تأثیر مخربی بر خواص آن ندارد. با این حال، انواع فولادهای قوی‌تر با افزودن نانوذرات به رنگ‌های پوشش فولادی زمانی که به‌عنوان میله‌های تقویت‌کننده برای ساخت و ساز بتن استفاده می‌شوند، تولید می‌شوند.

این میله‌ها به عنوان فولاد شکل‌پذیر چند ساختاری میکرو کامپوزیت (MMFX) شناخته می‌شوند. و به دلیل مقاومت در برابر خوردگی و خواص بادوام، نسبت به فولاد معمولی ترجیح داده می‌شوند. در فولاد معمولی، ناهمواری سطح منجر به افزایش تنش و در نتیجه ترک خوردگی ناشی از خستگی می شود.

با این حال، استفاده از نانوذرات به عنوان یک اصلاح کننده، ناهمواری سطح را می توان کاهش داد. و در نتیجه، ترک خوردگی را کاهش داد . علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که اثرات شکنندگی هیدروژن و فاز سمنتیت بین دانه ای از طریق بهبود ریزساختار فولاد کاهش می یابد.

تأثیر نانوذرات مس کلوئیدی را به عنوان یک اصلاح کننده برای رنگ های ضد خوردگی فولاد مورد مطالعه قرار داده شده است. یک محلول پراکندگی کلوئیدی از نانوذرات مس با استفاده از روش احیای شیمیایی کلرید مس (II) (CuCI2) تهیه شد. چندین آزمایش برای بررسی خواص پوشش اصلاح شده روی فولاد کربنی انجام شد.

پوشش ضد خوردگی فولاد زمانی که در معرض محلول نانوذرات مس 0.5wt% قرار می گیرد، حداکثر کارایی بازدارندگی را نشان می دهد. نتایج نشان می دهد که پوشش اصلاح شده حفاظت بیشتر در برابر خوردگی و پوشش خوب فولاد کربنی را فراهم می کند.

نتیجه

مواد در مقیاس نانو طیف جدیدی از امکانات را در زمینه‌های متعددی با کاربردهای بسیار متنوع و رو به افزایش ارائه می‌کنند. به این ترتیب، بسیاری از صنایع از پیشرفت‌هایی که نانوذرات می‌توانند ارائه کنند، استقبال کرده‌اند. و محصولات خاص صنعت را پیشرفت می‌دهند.

از آنجایی که ظهور نانوذرات به سرعت اتفاق افتاد، مقررات مربوط به بهداشت، ایمنی و ملاحظات زیست محیطی تولید، کاربرد محصول و دفع پایان عمر با مشکل مواجه شد تا از صنعت دور بماند.

ضروری است که ملاحظات لازم هنگام در نظر گرفتن اثرات بلند مدتی که صنعت نانوذرات ممکن است ایجاد کند، انجام شود. این در مطالعاتی که سمیت موادی را که قبلا تصور می‌شد غیرسمی پستانداران هستند نشان می‌دهد، اثبات شده است.

تولید و استفاده از نانوذرات نیازمند نظارت و تنظیم قبل از معرفی گسترده است تا از هرگونه اثرات مضری که ممکن است به دلیل جوان بودن نسبی نانوذرات به عنوان یک تولید تجاری قابل دوام ظاهر نشده باشد، جلوگیری شود.

نانوذرات به‌عنوان مرز بعدی توسعه در زمینه‌های مختلف با کاربردهایی که نتایج امیدوارکننده‌ای را که قبلاً پیش‌بینی نشده بود، به‌دست می‌آورند، شناسایی شده‌اند. این امر با شناسایی نانوذرات توسط اتحادیه اروپا به‌عنوان فناوری فعال‌کننده کلیدی، نشان‌دهنده اهمیت پیشرفت فناوری و اقتصادی در اتحادیه اروپا است.

با توجه به اجتناب ناپذیر بودن استفاده از نانوذرات، مقررات و نظارت برای اطمینان از اینکه رشد این صنعت از نظر اجتماعی و زیست محیطی مفید است، کلیدی است. برای دستیابی به این هدف، یک نهاد مسئول برای قانونگذاری و مقررات لازم است استانداردی یکپارچه را تعیین کند تا از ابهام در مورد بهترین عملکرد جلوگیری شود.

انتقال اطلاعات در مورد نانوذرات برای اطمینان از آگاهی مصرف کنندگان از مواد تشکیل دهنده ای که با آنها سروکار دارند لازم است. تا بتوانند تصمیمی آگاهانه بگیرند. این اطلاعات در حال حاضر در دسترس نیست یا متناوب است. با عدم ثبات.

با افزایش نانوذرات، آگاهی عمومی افزایش خواهد یافت. به این ترتیب، مهم است که رابطه بین مصرف کننده و محصول شفاف باشد و در نتیجه احتمال واکنش منفی عمومی کاهش یابد.

نانوذرات به‌عنوان یک صنعت، مرز جدیدی برای تولید فراهم می‌کنند. و پیشرفت‌های تکنولوژیکی، بهداشتی و زیست‌محیطی را ممکن می‌سازند.